นายสมพงษ์อ้างว่าเมื่อเวลา 07.00 น. ของวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2540 นายสมพงษ์ รับผู้โดยสารชาวต่างชาติชื่อ มิสเตอร์จอห์น เป็นชาวฝรั่งเศส พร้อมกระเป๋าใบใหญ่ 2 ใบ และกระเป๋าถืออีก 2 ใบ หน้าโรงแรมแอมบาสซาเดอร์ สุขุมวิท พาไปส่งยังสนามบินดอนเมือง เมื่อส่งผู้โดยสารถึงที่หมายพร้อมสัมภาระก็รับผู้โดยสารชาวต่างชาติรายใหม่จากสนามบินดอนเมืองไปส่งย่านราชเทวี

และผู้โดยสารรายใหม่นี้พบกระเป๋าใบหนึ่งตกอยู่ที่เบาะหลัง และได้สอบถามนายสมพงษ์ด้วยภาษาไทยแบบกระท่อนกระแท่นว่า นี่เป็นกระเป๋าของนายสมพงษ์ใช่หรือไม่ เมื่อส่งผู้โดยสารรายนี้แล้ว นายสมพงษ์ได้เปิดกระเป๋าออกและพบว่าภายในบรรจุเงินสดจำนวนมากและโฉนดที่ดินจำนวนหนึ่ง นายสมพงษ์จึงรู้ว่าเป็นกระเป๋าของผู้โดยสารที่ชื่อ มิสเตอร์จอห์น นายสมพงษ์จึงขับรถกลับไปที่สนามบินดอนเมืองอีกครั้งเพื่อส่งกระเป๋าคืน

เมื่อไปถึงพบเจ้าของกระเป๋านั่งร้องไห้อยู่หน้าอาคารผู้โดยสารในประเทศ แต่เมื่อเห็นนายสมพงษ์นำกระเป๋ามาคืน ก็โผเข้ากอดและยกร่างจนตัวลอยด้วยความดีใจเต็มที่ อีกทั้งผู้ที่อยู่ในบริเวณนั้นพบเห็นเหตุการณ์ก็ได้ชื่นชมต่อการกระทำของนายสมพงษ์

หลังจากนั้นไม่นาน กรณีนี้ก็เป็นที่รู้จักกันโดยกว้างขวาง เมื่อพนักงานรักษาความปลอดภัย (รปภ.) ของสนามบินดอนเมืองชื่อ วิโรจน์ ได้โทรศัพท์ไปเล่าเรื่องราวนี้ต่อสถานีวิทยุร่วมด้วยช่วยกัน จนเป็นข่าวโด่งดัง มีการแจกรางวัลจากหน่วยงานต่าง ๆ รวมทั้งนักการเมืองและสื่อมวลชนประเภทต่าง ๆ ได้ออกข่าวยกย่องการกระทำครั้งนี้ มีการเชิญตัวนายสมพงษ์พร้อมครอบครัวออกรายการโทรทัศน์